Un home expresa o seu amor por unha muller que el idealiza, apórtanos que é triste, solitaria e que habita nos montes.
A muller respóndelle á declaración que a deixe soa, que dende que enviudou non pretende estar con home ningún.
Voz poética:
Primeiro fala o namorado e despois a muller. É unha voz dialogada.
Cantar Popular:
Non contén.
Recursos:
Obsérvanse numerosos epítetos que aportan unha maior musicalidade, hipérbatons que nos amosan os sentimentos que alberga o namorado, metáforas como por exemplo:
"Ti a estrela da mañanciñaque en puras tintas se baña".Tamén hai paralelismos, anáforas, reiteracións, antítesis e pleonasmo como:
"Ramo verde e iaugua crara".
No hay comentarios:
Publicar un comentario