viernes, 28 de febrero de 2014

Os fillos do mar



Na 2ª avaliación os alumnos do club de lectura lemos o libro "Os fillos do mar" de Pedro Feijoo, unha novela na que a historia principal esta baseada no tesouro afundido dos galeóns de Rande.


Gustounos moito este libro porque é moi entretido e ainda que é un pouco longo, é moi sinxelo de ler.

Parécennos moi interesante como o autor describe ata o último detalle da cidade de Vigo, do burato do inferno...

Recomendamos a lectura desta novela.

Esta novela creounos curiosidade e puxémonos a investigar sobre se a historia contada no libro sobre o afundimento dos galeóns que viñan de América era verdade...

Se queres saber máis... preme aquí




 Lugares onde transcurre a historia da novela:


Ponte de Rande (Vigo)


Burato do Inferno ( Illas Ons )

















 E ti pensas que esta historia é real?

Sara González Iglesias
Sara Sánchez Sánchez

miércoles, 19 de febrero de 2014

O mestre da arte de amar

 “¿Habéis amado a una mujer hasta conseguir que refutara leche como si acabara de dar a luz al mismo amor y tuviera que alimentarlo o reventar? ¿Habéis saboreado alguna vez a una mujer hasta hacerle creer que podría quedar satisfecha, solo consumiendo la lengua que le había devorado? ¿Alguna vez habéis amado a una mujer de modo tal, que el sonido de vuestra voz en su oído, provocara en su cuerpo un escalofrío y una explosión de placer de tal intensidad que solo el llanto pudiese aliviar?”.
Palabras do famoso Don Juan, un home que descubriu a verdadeira esencia da muller, atreveríame a dicir, incluso, que o único na historia. Creo que non precisa máis presentacións.
“Hay ciertas mujeres, de rasgos hermosos, con una textura especial en el cabello y una bonita curva en la oreja, que se asemeja al surco de una concha. Dichas mujeres posen unos dedos dotados de la misma fina sensibilidad que sus piernas y sus yemas tienen el mismo tacto que sus pies. Acariciarles los nudillos es como pasarles la mano por las rodillas y este contacto con la parte delicada del dedo es como acariciar suavemente el contorno de los muslos y por último…”.
Comezar a falar del supoñerá, para algúns, una aberración contra a muller, outros dirán que simplemente foi un libertino fora de serie, un ser indesexable e machista. Algúns homes o envexarán e moitas mulleres o desexarán.
As miñas intencións non son facer mudar o pensamento de que non o desexe, pero gustaríame dar unha visión diferente á xa exposta.
Don Juan é un home que vai máis alá do que podes ver na superficie, non é un aproveitado nin un mal home. Podo explicalo, por exemplo, deste xeito: cando un home mata polo seu beneficio ou por diversión (Deus me perdoe a comparación de matar con facer o amor), todo o mundo sinálao co dedo e chámao mal home, non obstante, se foi alguén que matou pola súa patria (algo que consideramos nobre), convértese nun heroe. Con isto pretendo invitarvos a que pensedes o mesmo pero dende o punto de vista do que estamos a falar.
Don Juan estaba mal visto ante os ollos de Deus, era un renegado, un iluminado (seguidor dunha teoría relixiosa que defendía os praceres carnais, que consideraba como divinos. “Una mujer, es lo más cerca que puede estar un hombre de Dios”). Pero el non o facía por el mesmo, senón por ela. Pretendía facerlles sentir o verdadeiro pracer a todas as mulleres que o precisasen. Nunca forzou a ningunha a facer algo que ela non quixese. “Jamás me he aprovechado de ninguna dama. A las mujeres les doy placer, si ellas lo desean, intento que sea el placer más intenso que hayan experimentado jamás”.
Don Juan coñecía o significado da muller e a súa natureza. “Toda mujer es un misterio por resolver pero ninguna mujer le oculta nada a un amor verdadero. El color de su piel nos indica como debemos proceder. Si posé el tono de una rosa en primavera, suave y pálida, hay que acariciarla para abra sus pétalos con el ardor del sol. La piel pálida y pecosa de una pelirroja evoca la lujuria de una ola que rompe en la playa, removiendo lo que yace debajo y haciendo emerger el espumoso deleite del amor”.
Foi entón cando se deu de conta que as mulleres eran seres magníficos. El as vía como seres divinos, algo superior a calquera outra creación. “Sin embargo yo veo a esas mujeres como realmente son: ¡gloriosas, radiantes espectaculares y perfectas! Porque mi vista no se limita al horizonte”. Pensaba que o home non tiña significado sen ela, era insignificante ó seu lado. Para el non existía muller non virtuosa, todas eran fermosas ós seus ollos. “Su belleza no consistía en figuras y formas, sino que resplandecía desde el interior como una estrella”. E facía que elas o sentiran, que se visen a elas mesmas tan fermosas como eran. As facía sentir o que eran, mulleres libres. As facía sentirse valiosas e únicas. “Aunque ninguna metáfora describe con justicia el hecho de hacer el amor con una mujer la analogía más próxima sería la de tocar un instrumento musical poco común”. Outra forma na que describe esta máxica arte: “De repente tuve una revelación, el modo en que está hecho el cuerpo de una mujer, la manera en que responde el cuerpo de un hombre, el fuego que ardía en mis entrañas, el intenso deseo de fundirnos en un solo ser. Todo se concentró en un brillante destello”.
Penso que dá consello ós homes de cómo unha muller debe ser tratada. Ensina a escoitala, observala e ir descubrindo cada rincón do seu corpo, investigando con coidado, deixando que ela sexa a túa mestra no amor e, así, conseguir a total sabiduría do pracer. Cando te esqueces de ti mesmo e deixas que ela leve as rendas é cando conseguirás dar e recibir o maior dos regalos, o amor, a comprensión, o goce e a compaxinación.
“Todo verdadero amante sabe que el momento de mayor satisfacción viene cuando el éxtasis ha terminado y contempla ante sí la flor que se ha abierto bajo su experto tacto”.
Un estudioso no arte de amar, un virtuoso que chegou a convertirse en lenda. Lenda que podemos apreciar e da que podemos aprender, reflexada en libros e películas. Persoalmente, aconséllovos ler El diario perdido de Don Juan ou ver a película Don Juan de Marco, perfectamente interpretada por Johnny Depp no papel de Don Juan (irresitible!).
“¿Nunca habéis conocido a una mujer que os inspire amarla hasta que todos vuestros sentidos se llenen de ella? Inhalándola, saboreándola, descubriendo en sus ojos a vuestros futuros hijos y comprendiendo que vuestro corazón por fin ha hallado un lugar. Vuestra vida empieza con ella y sin ella debe finalizar”.