A man nerviosa e palpitante o seo,
as niebras nos meus ollos condensadas,
con un mundo de dudas nos sentidos
i un mundo de tormentos nas entrañas,
sentindo como loitan
en sin igual batalla
immortales deseios que atormentan
e rencores que matan,
mollo na propia sangre a dura pruma
rompendo a vena inchada
i escribo...,escribo..., ¿Para que? !Volvede
ao máis fondo da ialma, tempestosas imaxes!
!ide a morar coas mortas relembranzas!
!que a man tembrosa no papel só escriba
palabras e palabras e palabras!
Da idea a forma inmaculada e pura
¿Onde quedou velada?
No hay comentarios:
Publicar un comentario